“ တြံေထြးတစ္စက္ ဗံုးတစ္ခ်က္...” တဲ႔..။
တြံေထြးတစ္စက္မွာ ပါတဲ႔ ေရာဂါပိုးဟာ ဗံုးတစ္လံုးေၾကာင္႔ လူေသေစတာထက္ ပိုဆိုးတယ္လို႔
ေျပာခ်င္တာပါ..။
ဒါကို ေနာက္တစ္မ်ိဳး “ ေမာ္စီတုန္း ” ကေျပာခဲ႔တယ္..။
ေမာ္စီတုန္း သူ႕ႏိုင္ငံကို ထိန္းသိမ္းျမွင္႕တင္ရတဲ႔အခါမွာ သူပထမဦးဆံုး ျမင္မိတာက အေလအလြင္႔....။
ဒီအေလအလြင္႔ေတြၾကားထဲကမွ သူေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုးအေလအလြင္႔ကို သူ႔တရုတ္
ႏိုင္ငံသားေတြကုိ တင္ျပတယ္..။ အလြန္ရိုးစင္းလွ သလို အလြန္လဲ ထိေရာက္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းတယ္..။
အဲဒီတုန္းက တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ လူေနမႈ အဆင္႕အတန္း အရမ္းနိမ္႕က်ေနျပီး စည္းကမ္းမရွိ ၊
အသိပညာမရွိ ၊ အတတ္ပညာ ခ်ိဳတဲ႔ေနတဲ႔ အခ်ိန္..
ေမာ္စီတုန္းက ဒီလိုေျပာျပတယ္..။
“ ဟုတ္ျပီ...ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဒီလိုစဥ္းစားရေအာင္....။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထမင္းတစ္ခါစားတိုင္း ထမင္းတစ္ေစ႕ က်န္တယ္ဆိုပါစို႔...။
ထမင္းတစ္ေစ႔ဆိုတာ ဆန္တစ္ေစ႔ပဲေပါ႔..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးဟာ ထမင္းတစ္ခါစားတိုင္း ထမင္းတစ္ေစ႔ က်န္တယ္ဆိုရင္
တရုတ္ျပည္မွာ လူဦးေရ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလဲ...ေျပာ...။
လူဦးေရ...သန္း ၂၀၀၀ ရွိတယ္ေလ..။
လူတစ္ေယာက္က ထမင္းတစ္ခါစားတိုင္း ဆန္တစ္ေစ႔ က်န္တယ္ဆိုရင္
လူ သန္း ၂၀၀၀ အတြက္ ဆန္အေစ႔ ၂၀၀၀ ေပါ႔..။
ဆန္အေစ႔ ၂၀၀၀ ကို ျပန္တြက္ၾကည္႔ပါ..။ ဆန္ဘယ္ႏွစ္ျပည္ ရမလဲလို႔..။
ဒီရလာတဲ႔ ဆန္ကို လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ ျပန္စားလို႔ရမလဲ...။
ဒါေပမဲ႔ တကယ္ေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထမင္းစားရင္ ထမင္းေတြ တစ္ေစ႔မကက်န္တာ မဟုတ္လား..။
ေန႔စဥ္ လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ထမင္းစားႏိုင္တဲ႔ ဆန္ေတြ ဘာလို႔ အေလအလြင္႔အျဖစ္
လႊင္႔ပစ္ေနပါသလဲ..။
ေနာက္ထပ္ ဆက္ေတြးၾကည္႔ပါ..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ လႊင္႔ပစ္လိုက္တဲ႔ ထမင္းေတြ ေျမၾကီးေပၚက်တယ္ဆိုရင္ ပုရြက္ဆိတ္လာမယ္..။
ယင္ေကာင္လာမယ္..။ ယင္ေကာင္က တဆင္႔ ေလာက္ေတြေပါက္မယ္..။ ယင္ေကာင္နဲ႔ ပုရြက္ဆိတ္
ကိုစားတဲ႔ အိမ္ေျမွာင္ နဲ႔ဖားက ေပါက္ပြားလာမယ္..။ ဒါနဲ႔ အိမ္ေျမွာင္ နဲ႔ ဖားကိုစားတဲ႔ ေျမြ လို သတၱ၀ါ
ေတြ ပိုေပါလာမယ္..။ ဒါဆို ေျမြကိုစားတဲ႔ ေျမြပါ လို သတၱ၀ါေတြ ထပ္ေရာက္လာမယ္..။
ေနာက္..ေနာက္ .....ဆက္ေတြးၾကည္႔ပါ..။
ျပီးေတာ႔ ေရာဂါပိုးေတြ ပြားလာမယ္..။ ေရာဂါေတြ ျဖစ္လာမယ္..။ ကပ္ေတြျဖစ္လာမယ္..။
ဒါေတြ အားလံုးဟာ ဘယ္ကစလဲ..။
ဘာမဟုတ္တဲ႔ ထမင္းစားရင္ ပိုတဲ႔ ထမင္းလံုးေလးတစ္လံုးက စတာ မဟုတ္ဘူးလား..။
ဒီ ထမင္းလံုးေလးကို ပါးစပ္ထဲထည္႔လိုက္တာ နဲ႔ အျပင္ကိုလႊင္႔ပစ္တာ ျပႆနာက ဒီေလာက္
ေတာင္မွ ကြာပါတယ္..။
ဒါေၾကာင္႔ ထမင္းေတြ ပိုေနမယ္ထင္ရင္ ေလ်ာ႔ခ်က္ေပါ႔....။
ႏို႔မို႔ရင္ ေနလွန္း ထား ထမင္းေျခာက္ ျပန္ေၾကာ္စားလို႔ရတယ္ေလ...။ ”
ေမာ္စီတုန္း၏ ဘ၀မွတ္တမ္း..မွ...
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာဗ်ာ...။ ေတာရြာေတြမွာေပါ႔...။
“ ဟဲ႔..ထမင္းေတြပိုေနရင္ ေနာက္ေဖးပက္လိုက္ေလ...ၾကက္ေတြစားရတာေပါ႔...၊” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ
အမ်ားၾကီးပါ..။
ျပီးေတာ႔ တခ်ိဳ႔ရွိတယ္ဗ်..။ ထမင္းကို ကုန္ေအာင္မစားပဲ နည္းနည္းခ်န္ထားတတ္တယ္ေလ..။
ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက သူငယ္ခ်င္း က ကင္တင္းတိုင္ရင္ အျမဲဒီလိုပဲ...။
စားလိုက္ရင္လဲထမင္းေပါင္း...။ စားျပီးရင္ နည္းနည္းအျမဲခ်န္ထားတတ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ေမးေတာ႔ “ ပန္းကန္ေစာင္႔နတ္အတြက္..” တဲ႔ေလ..။
“ ဟာ...နင္႔ဟာက မဟုတ္တာ ပန္းကန္ေစာင္႔နတ္အတြက္ဆိုရင္လဲ အရင္ေကၽြးေပါ႔..။
ခုေတာ႔ မဟုတ္တာ ...။” ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္ ဒီအေၾကာင္းအရာေလး ေျပာျပမွ
သေဘာေပါက္ျပီး ေနာက္မခ်န္ေတာ႔ဘူး..။
(ပန္းကန္ေစာင္႔နတ္ကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ကို က်ိန္ဆဲေနမွာပဲဗ်ာ......ဟီး ...။)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment